Το ευθυμογράφημα της εβδομάδας – Καθημερινές ιστορίες για γέλια και για κλάματα

Αγαπητοί  μου φίλοι αναγνώστες , σήμερα θα σας διηγηθώ δύο περιστατικά φρέσκα , έπεσαν στην αντίληψή μου αυτές τις μέρες του δωδεκαημέρου και τα οποία θεώρησα ενδιαφέροντα και έπρεπε να σας τα μεταφέρω και να τα σχολιάσω .

Που λέτε , η κυρία , με το που έσκασε η ήλιος πάνω από τον  Άγιο Στέφανο  είχε βγει τσάρκα με τα τρία μικρά και ομολογουμένως  χαριτωμένα σκυλάκια της που περπατούσαν σαν βερβερίτσες .

Απ΄ ότι  εκ των υστέρων  αντελήφθην η εν λόγω ερίτιμος κυρία , μάλλον έκανε το δρομολόγιο αυτό τρείς φορές την μέρα , πρωί – μεσημέρι – βράδυ, όπως παίρνεις το φάρμακο  .

Θα μου πείτε , τι το περίεργο ; Το αν και τι είναι περίεργο μετά , αλλά απ΄ότι φαίνεται ο εν λόγω περίπατος της κυρίας μετά των τριών χαριτωμένων σκυλακίων της , κάποιους ενόχλησε και έτσι ξεκίνησε το παζάρι .

_Που πάτε κυρία σκυλού ; φώναξε άγρια  κάποιος με βραχνή φωνή  καθώς η ομήγυρη , κυρίας και σκυλακίων , έφτασε έξω από την αυλόπορτα του σπιτιού του .

_Λογαριασμό θα σας δώσω αγαπητέ  μου που πάω ; Όπου θέλω πάω , απάντησε όλο νεύρα η κυρία .

_Κοίτα , μη με αναγκάσεις να σου πω τίποτα …

_Κύριέ  μου , μάλλον δεν ξυπνήσατε καλά , απάντησε η κυρία απτόητη  .

_Άκου να σου πω , μια χαρίτσα  ξύπνησα , αλλά μου την σβούρισε που σε είδα πρωί – πρωί , άλλη δουλειά δεν έχεις , ήθελα να ξέρω , συνέχισε να μπαμπαλίζει ο κύριος από μέσα απ΄την αυλή .

_Τι να σας πω κύριε , λυπάμαι , απάντησε η σκυλού , συγνώμη , η κυρία με τα σκυλιά ήθελα να πω , απομακρινόμενη .

_Άμα πατήσω  άλλη φορά σκυλόσκατο έξω απ΄την πόρτα εσύ να ξέρεις   . Να τα μαζεύεις , αλλιώς θα έχουμε ντράβαλα , επέμενε ο κύριος .

_Να τα μαζέψεις εσύ .

_Εγώ να μαζέψω τα σκατά απ΄τα δικά σου τα σκυλιά ; Πας καλά ;

_Και που ξέρεις ότι αυτά είναι απ΄τα δικά μου τα σκυλιά ;

_Κι΄ απου ποια  έναι ;

_Ξέρω γώ ; Απ΄τα δικά μου  πάντως δεν είναι , επέμενε  η κυρία .

_Και πως του γνουρίζι  ;

_Θα σας έλεγα τώρα καμιά κουβέντα αλλά έχει χάρη, απάντησε η κυρία .

_Καλώ…ωωως , καλώ…ωωως , πέρνα εσύ άλλη μέρα και τα λέμε , μουρμούρισε ο κύριος.

_Γιατί , τι θα μου κάνετε ; Ο δρόμος είναι δημόσιος εσείς από την μέσα μεριά , ξεσπάθωσε η κυρία .

_Καλώ…ωωως , καλώ…ωωως , μουρμούρισε πάλι ο κύριος .

Το άλλο πρωί , ν΄ άσου η κυρία σκυλού  έξω απ΄το σπίτι του εν λόγω κυρίου που είχε την λογομαχία . Κοίταξε λοξά να δει τι παίζεται κι΄ αφού βεβαιώθηκε ότι ο χώρος ήταν ελεύθερος , χαμογέλασε Σαρδόνια και προχώρησε αλλά με το που έφτασε έξω απ΄την αυλόπορτα ακούει μουσική : «Θα στο ρίξω φόλα το σκυλάκι σου …» .

Απ’   εκείνη τη μέρα , αγαθή ήταν η ώρα . Ούτε που ξαναφάνηκε , ούτε που την είδε κανένας να περνά με τα σκυλιά της . Ο εν λόγω κύριος ακόμα τρίβει τα χέρια του .

Δεύτερη μέρα Πρωτοχρονιάς βράδυ και όπως συνηθίσω κατέρχομαι στο κέντρο για τον απογευματινό καφέ . Μπαίνω στο καφέ και κάθομαι . Σε λίγο καταφθάνει μια παρέα Αθηναίων επισκεπτών και κάθισαν  στο διπλανό τραπέζι .

Ακούω μια απ΄τις κυρίες της παρέας να ρωτά : _Άραγε επιτρέπετε το κάπνισμα ; Γιατί εγώ καφέ χωρίς τσιγάρο δεν μπορώ , συμπλήρωσε .

_Να ρωτήσω κάτι κύριε ; Ακούω να λέει ο κύριος  και  προφανώς σύζυγος της κυρίας στον κύριο που στέκονταν όρθιος  πίσω απ΄την μπάρα : _Μπορούμε να καπνίσουμε ; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ;

_Μπουμπουνίστε το , κανένα πρόβλημα , δεν βλέπετε όλοι καπνίζουν .

_Λέω , μήπως ο νόμος …

_Ποιός νόμος , δεν υπάρχει νόμος , καπνίστε ελευθέρως , συμπλήρωσε ο «μπαρίστας» .

_Πως δεν υπάρχει , ο νόμος υπάρχει άλλο  αν δεν εφαρμόζεται , επέμενε ο πελάτης.

_Οι νόμοι στην Ελλάδα , είναι για να μην εφαρμόζονται , επανέλαβε ο μπαρίστας .

_Ακούτε ; Ελευθέρως και κατά βούληση , είπε χαριτολογώντας ο πελάτης και άρχισε το καπνίζειν αρειμανίως κάνοντας την αίθουσα  Κούγκι .

Μάζεψα κι΄ εγώ τα τουμπλέκια μου κι΄ έφυγα μπαρουτοκαπνισμένος .

Ελλάς (τρ)ελλάς !!